Około ⅓ powierzchni sycylijskich winnic obsadzona jest niezwykle popularnym w całych Włoszech szczepem catarratto bianco. Choć większość zbiorów tej odmiany na wyspie przeznaczona jest do produkcji Marsali, powstają zeń również inne znakomite białe wina, coraz bardziej rozpoznawalnych na całym świecie sycylijskich apelacji. Na jednoszczepowe perełki można trafić już w przedziale jakościowym Terre Siciliane IGT, jednak na szczególną uwagę zasługują oparte o catarratto wina z Salaparuta DOC, Alcamo DOC i Contea di Scalfani DOC. Minimalna zawartość tej odmiany w białych winach wymienionych oznaczeń regionalnych to 85% z możliwością wypełnienia pozostałych 15% innymi dopuszczonymi sycylijskimi szczepami, jak grillo, inzola czy endemicznym dla Sycylii carricante. Dzięki wysokiej zawartości catarratto, ich degustacja zaprowadzi nasze podniebienia w rejony cytrusowo-ziołowe z wiodącymi prym tymiankiem i szałwią, podbitymi świeżością zielonych jabłek i cytryn.

 

Szczep catarratto jest najczęściej uprawianą białą odmianą na Sycylii i drugą we Włoszech po toskańskim trebbiano.

 

W ramach apelacji Etna Bianco DOC, obejmującej północne, wschodnie i południowe okolice wulkanu, a tym samym zbocza najwyższej góry Sycylii, odmiana catarratto gra drugie skrzypce, stanowiąc uzupełnienie występującego tylko w tym jednym miejscu na ziemi szczepu carricante. Warto spróbować przede wszystkim wersji Etna Bianco Superiore, ponieważ kategoria ta jest gwarancją zawartości minimum 80% tej endemicznej odmiany. Producenci często decydują się na tworzenie jednoszczepowych win w ramach tej apelacji, dzięki czemu tym bliżej poznamy zaskakującą, wytrawną osobowość, zbudowaną wokół charakterystycznej między innymi dla długo leżakowanych rieslingów silnie mineralnej nuty paliwa diesla, łagodzonej przez aromat cytrusów, dojrzewających moreli, rumianku i kwiatów pomarańczy.

 

Wielu Sycylijskich producentów stawia na bioróżnorodność, naturalne metody uprawy i zrównoważony rozwój. Na zdjęciu widać wino organiczne w postaci kupażu catarratto i zibibbo.

 

W XVIII wieku wraz z Grekami i Fenicjanami na Sycylię dotarł szczep zwany muskatem aleksandryjskim, który za sprawą okupujących wyspę w kolejnych stuleciach Arabów zyskał nazwę zibibbo od słowa z’bīb, oznaczającego rodzynki. Jest to jedna z nielicznych odmian aromatycznych, nazywanych tak przez wysoką zawartość terpenów i wynikające z niej charakterystycznie wysokie walory zapachowe. Zibibbo należy też do szczepów, z których produkuje się wina o tożsamości bardzo zróżnicowanej w zależności od warunków, w jakich są uprawiane. Sycylijskie, nasycone słońcem i nakarmione wysokozmineralizowaną siarkową i fosforową wulkaniczną glebą muskaty aleksandryjskie dają wina o olbrzymim przekroju doświadczeń organoleptycznych: od lekkich kwiatowych win wytrawnych ze słodyczą fig i pomarańczy na drugim planie, aż po wina deserowe z dominującym smakiem miodu, suszonych daktyli i orzechów. W winifikacji szczepu zibibbo szczególnie wyspecjalizowały się apelacje Erice DOC i Moscato di Pantelleria DOC, umiejscowione w skrajnie zachodniej prowincji wyspy – Trapani.

 

Źródła:
cantinebarbera.it/en/sicilian-indigenous-grape-varieties/731-zibibbo-white-aromatic-grape-between-history-and-identity-in-sicily.html
it.wikipedia.org/wiki/Catarratto
siciliadoc.wine/en/le-uve/
carricante.com/grape/
forbes.com/sites/joemicallef/2019/10/05/why-you-should-explore-the-world-of-sicilian-white-wines/#31d57f5453aa
The Oxford Companion to Wine, J. Robinson, J. Harding, Oxford University Press, 2015