Spritz

Gdy W XIX wieku Austro-Węgry objęły panowanie nad tą północną częścią Włoch, która dziś należy administracyjnie do Wenecji Euganejskiej, obie te kultury – także ich zwyczaje skupione wokół biesiadnego stołu – przemieszały się. Szybko okazało się, że Austriacy przywykli do picia piwa o niewielkiej procentowej zawartości alkoholu, nie mogą jak Włosi do posiłków pijać wina, gdyż jest ono po prostu za mocne, by traktować je jak codzienny dodatek do posiłków. Zamawiali więc spritz, co w ich języku oznaczało spryskane czy też chluśnięte. Przyjąwszy takie zamówienie włoski oberżysta wiedział, że podawane gościom wino ma zawierać dodatek wody. Koncepcja nie zginęła mimo odzyskania przez Włochy władzy nad tymi terenami, a nawet została wzbogacona o kolejne pojawiające się od drugiej połowy XIX wieku przez cały wiek XX likiery i bittersy w rodzaju Campari, Aperolu, Cynara czy Gran Classico. Wenecja Euganejska jest na światową skalę znana przede wszystkim z apelacji Prosecco DOC, którego krystaliczna mineralność stanowi idealne tło dla wszystkich gier i zabaw, jakie przychodziły barmanom i amatorom miksologii do głowy odkąd pierwszy Austriak poprosił o rozwodnienie serwowanego mu wina.